Molo?!

Dinsdag, tweede werkdag. De ochtend veel informatie gekregen van Stefan (de directeur) over hoe SCORE in elkaar zit en waar het voor staat. Na een uur lekker geluncht te hebben kregen we op kantoor te horen dat we het veld in mochten, naar de communities toe. We zouden te zien krijgen wat SCORE doet en waar ze dit doen. We mochten naar de townships in Khayelitsha. Om 14.00 vertrokken we en kwamen we aan op een school waar duizend kinderen les kregen. We hebben rond gekeken en de sportvelden gezien die SCORE heeft geschonken aan de school. Er waren kinderen aan het voetballen, heel leuk. De krottenwijken waren erg indrukwekkend om te zien. Met hoe weinig middelen mensen kunnen leven en hoe er uit het niets winkeltjes in containers gevestigd waren.
Toen we weer terug kwamen op kantoor vroeg Stefan hoe we het vonden? Toen kwamen we er achter dat we een heel ander programma hadden gedaan dan er in gedachten was. We waren de personen mis gelopen die ons zouden rondleiden. Stefan beloofde ons dat we het morgen nog een keer over mochten doen.

Woensdag: S’ochtends kwamen we aan op kantoor, Stefan vertelde ons dat ze alle meubels gingen verhuizen, dus dat we een beetje overbodig waren op kantoor. Hij stelde voor dat we er een informatief ochtendje van zouden maken. Eerst een bezoek brengen aan District Six en daarna een city tour door Cape Town zouden doen. Daarna om 14.00h weer terug zijn om nog een keer een bezoek te brengen aan Khayelitsha. Natuurlijk zeg je daar geen nee tegen?! Dus stonden we om 10.00h in het District Six om de geschiedenis te bekijken van Cape Town. Het District Six museum vertelt over een wijk waar een heleboel mensen uit hun huizen zijn gezet om de wijk plat te gooien. Het gaat over de rassendiscriminatie, waarbij gemixte mensen echt “not done” waren (gemixt is een zwarte moeder en een blanke vader). Met deze dingen ga je nadenken waarom er ooit iemand een verschil tussen blanke en donkere mensen heeft gemaakt. Je schaamt je bijna voor je eigen ras, echt heel indrukwekkend. Hierna zijn we op de bus (zo’n Engelse dubbeldekker bus) gestapt voor een tour door Cape Town. Lekker de toerist uithangen! :) We hebben de mooie stranden bekeken bij Campsbay, de super luxe huizen met zwembaden. We zijn een stuk op de Tafelberg gereden met een adembenend uitzicht op Cape Town, langs Waterfront en de historie gehoord over onze eigen wijk Bokaap. Erg leuk om allemaal te zien en horen.
Even wezen lunchen en weer door voor de tweede keer een poging doen om Khayelitsha te zien. Dit keer troffen we wel de juiste persoon en werden hartelijk ontvangen op een uitkijk spot. De vrijwilliger die ons rond ging leiden had een heel schattig kindje bij zich en was erg enthousiast om ons dingen te vertellen. Als eerste liepen we door de wijk heen en kwamen we aan bij een ouderen huis waar we heel liefdevol werden ontvangen met een hand en een knuffel. Ze wilden ons graag vertellen over wat ze maakten en wilden ook van alles van ons weten. Hierna kwamen we aan bij een voetbal veldje van de FIVA waar zowel meiden als jongens een voetbal training kregen waarbij ze zongen en klapten. Onderweg kwamen we allemaal kindjes tegen die naar ons zwaaiden en onze handen wilden vasthouden. We zijn nog langs een school gewandeld en kwamen uit bij een arts & craft markt waar ze kettinkjes en oorbellen en andere zelfgemaakte spulletjes verkochten. Hierna zijn we doorgelopen naar een barretje waar ze drankjes verkochten. Het heeft een beste impact op iedereen gemaakt. Alle mensen in de townships zijn zo hartelijk, zo liefde vol terwijl ze zo weinig hebben. De vrouw die ons rondleidde was op haar 7e wees geworden en was gedwongen om op haar 3 jarige broertje te passen en te stoppen met school. Zelf staat ze super positief in het leven en is trots om ons in haar leven rond te leiden. Echt geweldig om mee te maken. Je krijgt ook wel door dat het allemaal niet zo gewoon is de luxe die wij thuis in NL hebben. Eenmaal thuis aangekomen, helemaal verbrand omdat we niet gerekend hadden op zo’n buiten dag. Zo rood als een kreeft, maar een tevreden dag met veel indrukken.

Donderdag: Gelukkig eindelijk helderheid over mijn opdracht!

Volgende keer meer!
Kus, Dafne