Port Elisabeth here we come!

De reis begon met het ophalen van de huur auto.... vol zenuwen op pad naar Europcar om mijn auto op te halen. Na de check naar schade kreeg ik de sleutel van mijn mooie Kia. Ehh mevrouw, u moet aan de andere kant instappen :) Oh jah! In een Afrikaanse auto zit je natuurlijk aan de andere kant met je stuur ;) Al met al viel het me reuze mee, een beetje wennen aan de andere kant van de weg en de auto, alleen de ruitenwisser ging soms wel eens aan tijdens het richting aan geven. Bongani moest eerst nog werken tot half vier, dus ik had beloofd hem op te halen bij de lodge. Het eerste stuk heb ik gereden en Bongani in het donker het laatste stuk naar Plettenbergbay. We kwamen om 22.00h aan in Plettenbergbay waar een kamer voor ons klaar was gemaakt en we meteen het bed in zijn gedoken. De volgende ochtend hebben we het laatste stuk naar P.E. (Port Elisabeth) gereden wat nog zo’n 2 uur was. Eerst een stop gemaakt in de lodge, wat echt prachtig was, super mooie kamer, met balkon en uitzicht op het zwembad. Omdat Bongani in een backpackers lodge werkt, kan hij in alle loges gratis verblijven, wat natuurlijk mooi mee genomen is voor mij. Na aankomst het strand bezocht, daar lekker een broodje gegeten en door gereden naar wat vrienden van Bongani. Hij is opgegroeid in P.E. en heeft er nog veel vrienden.
’s Avonds zijn we op bezoek gegaan bij zijn broer en neefje. Heel schattig, een kleintje van 7 mnd en maar lachen naar me. Zijn broer heeft het niet ruim, een klein kamertje met een bed in een oude kerk in de townships van P.E. . Ik merkte in P.E. meteen dat iedereen best tegen mij op kijkt. Ik ben blank, dus dan ben ik rijk! Niet dus, misschien voor Afrikaanse begrippen, maar ook ik moet hard werken voor mijn centjes. Zodra ik op straat loop met Bongani komen er mensen naar hem toe om te vragen of ik niet wat geld voor ze heb. We zouden gaan eten in de townships, heel grappig een winkel pand met daarin een slagerij en allemaal barbecues. Je koopt vlees en het word door mensen voor je gebraaid. Met het vlees hebben we samen met vrienden gegeten en daarna nog een jazz tentje opgezocht. Moe maar voldaan inslaap gevallen in de lodge.
De volgende ochtend om 6.30 op om richting Addo Elephant Park te rijden. In dit park kan je naast olifanten ook leeuwen, verschillende soorten herten, zebra’s en nog veel meer tegen komen. Kijk voor ons wild op: http://picasaweb.google.com/dafnemarielle/PortElisabeth135# Wat een prachtig park, vol met groen, dieren en mooie luchten. Weer even het safari gevoel van Kenia mee mogen maken. Als je in zo’n park rond rijd kan je echt even aan de stad ontsnappen. Prachtige olifanten gespot, zo dichtbij dat je ze bijna kan aanraken.
Na Addo even een powernap, wat eten gemaakt en zouden we voor de laatste keer Bongani zijn vrienden nog ontmoeten. Ze namen ons mee naar een soort discotheek in township. Heel grappig, je koopt wat drank, neemt dat mee en gaat onder het genot van een drankje en een praatje lekker dansen. Zaterdag had ik voor het eerst het gevoel dat ik niet kon dansen… Die Afrikanen hebben zo’n ritme gevoel! Dan voel je je echt een houten klaas :). We zijn op tijd gaan slapen want zondag hadden we weer een rit van P.E. naar Kaapstad voor de boeg van ongeveer 8 uur. Om 9 uur gaan rijden met een tussen stop in Plettenbergbay. Ik had op de heen weg tegen Bongani gezegd dat ik misschien wel wilde bungy jumpen en in Blauwkrans is de hoogste bungy jump van de wereld. De jongens in huis hadden het allemaal gedaan en ik vond dat ik eigenlijk niet achter kon blijven! Ja hoor…. In het harnas en op naar de brug, naar de brug toe moesten we over metalen gaas platen lopen. Als je naar beneden keek zag je een grote diepte. Ik moet zeggen ik was aardig rustig tot dat ik zelf met mijn voeten over de rand stond. Van de groep van 14 mensen moest ik als laatste springen, met wat support van Nederlanders die riepen: “APPELTJE EITJE DAFNE!” Ik keek over de rand naar beneden en toen kreeg ik de kriebels in mijn buik… dit is niet natuurlijk om zo de diepte in te springen… maar ik heb het gedaan!!! Met 120 km/h uur naar beneden met een elastiek aan mijn enkels….in een woord WOW! Dit was echt super gaaf!! Ik heb nog een aantal uren in de auto last gehad van mijn adrenaline maar het was alles waard. Super gaaf om gedaan te hebben en ik heb bewijs dat ik heb gedaan heb. De foto’s en video staan online op: http://picasaweb.google.com/dafnemarielle/BungyJump# Ik krijg zelf nog steeds een kriebel in mijn buik als ik naar mijn sprong kijk!
Na mijn bungy jump was er nog een 5 uur rit te gaan naar Kaapstad, waar ik om 21.30 eindelijk arriveerde in mijn appartement. Moe maar voldaan met alle belevenissen achter de rug, denk ik met een lach terug aan mijn periode in P.E samen met Bongani.

Ik hoop dat alles in Nederland nog steeds goed gaat?! Nog 28 dagen en dan ben ik al weer in NL, wat gaat de tijd toch ongelofelijk snel!

Dikke kus uit Cape Town,
Over en uit,

Dafne