Wow!
Door: Dafne
Blijf op de hoogte en volg Dafne
02 Oktober 2008 | Suriname, Paramaribo
Nadat alle muggenbulten weg waren gescrubt was het tijd voor het tweede deel: de massage. Mevrouw?? Ontspan u?! Ja dat kan je wel zeggen, maar als mijn tenen tussen haar borsten zitten en in me verplicht moet ontspannen? Dat is nog niet zo makkelijk als dat ze het zegt. Maar goed, ik heb meteen mijn best gedaan. Ontspan....ontspan...ontspan..... Toen ik ff spiekte zag ik Soraya naast me liggen genieten, Chris aan de anderekant zo rood als een baby van het scrubben. Mmmm.... ook maar genieten.... Mevrouw?? Komt u maar rechtopzitten, weer een emmer koud water, emmer warm water en nog een emmer warm water. Komt u maar met u rug tegen mij aan zitten. Noh, werd ik even gekraakt! Als laatst heeft ze mijn schouders en gezicht gedaan en toen werd het weer tijd voor een paar emmertjes water en even bijkomen. Na de massage werden we een doek omgedaan en op onze crocks naar buiten gebracht. Naar een stoel en toen ik daar op zat? Alles was leeg in mijn hoofd, mijn lichaam super zacht echt helemaal in een roes. Dit heeft voor ons allen drie een kwartier geduurd en toen konden we weer een normale conversatie voeren. We kregen van de eigenaar een kopje thee en een cakeje er bij en toen was het alleen nog maar een kwestie van nagenieten.
Dit was toch echt wel de ultime manier van genieten niet?
Woensdag was het suikerfeest, dus dit is voor iedereen een vrijedag. Alle winkels sluiten en de aandacht gaat alleen nog maar naar eten. Ciska was door haar stagebegeleider uitgenodigd om mee te gaan naar de Indonesiche ambassade. Hij had verteld dat ze best iemand mee mocht nemen, dus Ciska vroeg of ik met haar mee wilde gaan. Natuurlijk wil ik mee, super leuk om andere culturen mee te maken en ervaren. Dus in de nette kleren en op naar de ambassade. Toen we daar aan kwamen rijden voelde we ons toch wel een beetje ongemakkelijk. Wij hadden voor netjes wat bloter gekozen en de indo’s voor netjes lang. Ook het blank zijn hielp niet echt mee voor onopvallend binnen komen. Netjes de ambasseur een handje schudden, ook zijn vrouw stond er bij en toen konden we gaan zitten en wachten. In het midden stond een hele lange tafel, met daarop allemaal zilvere schalen met deksels erop. Ondertussen vertelde de inspecteur dat het hier alleen om het eten ging. Het is binnen komen, gaan zitten, buffet openen, eten en meteen weer naar huis. Is dit nu het suikerfeest? Ja dus! Dus wij hebben vrolijk mee gedaan. Ohh.. lekker... kip met aardappeltjes. Een hap en de tranen stroomde over mijn wangen. Zo pittig, de ober kon het van mijn gezicht aflezen want hij kwam constant met glazen water aan lopen. Maar goed dat ook eens geproeft. Na het eten kwam er een meneer naar ons toe en zei tegen ons dat hij graag even met ons wilde babbelen. Natuurlijk vinden wij het niet erg om een beetje te babbelen, maar meneer kwam op eens aan met een camera. Oe zei Ciska, dat is wel even wat anders, moet dat? Ach ik wil alleen maar wat vragen over Suriname stellen en hoe jullie stage is. Okey, waarom ook niet? Dus wij zijn hier op de surinaamse tv geweest met onze hoofden. Helaas hebben we zelf niet de goede zender kunnen vinden, dus we hebben ons zelf niet gezien. Wel belde onze taxichauffeur dat we op tv waren. Ik ben aan het proberen of ik het terug kan zoeken op internet. Het zou ook nog in nederland uitgezonden worden zei hij. Als afsluiting van het suikerfeest zijn we s’avonds gaan bowlen met een aantal mensen van de kwatta.
Nog steeds dik naar mijn zin in Suriname, ik raad iedereen aan om er heen te gaan als je de kans krijgt!
Dikke kus aan iedereen!
-
03 Oktober 2008 - 08:59
Tineke:
Lijkt me geweldig zo'n Hamam, wil ik ook........... mam -
06 Oktober 2008 - 21:07
Oma:
Wat kan jij genieten zeg .Je komt toch wel weer terug?Lieve groetjes Oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley